Heimkoma

Jæja, setjið kaffið á könnuna og takið fram sörurnar og piparkökurnar því það fer að koma að því að við nemum land á litla Gjaldþrotaskerinu. Það er nú ekki alslæmt, því við hlökkum svo til að hitta allt yndislega fólkið sem við höfum saknað. Vonandi saknaði okkar einhver, því þá verður ennþá skemmtilegra að koma heim!!

Við stoppum þó ekki mjög lengi, verðum í ca. 2 vikur en þá förum við aftur út í um 2 mánuði.

Hér verða þá líklega ritaðar síðustu fréttatilkynningarnar í bili. (Ég veit ég hef ekki verið dugleg að blogga.. en eitthvað er betra en ekkert).

Sl. föstudag var bekkurinn minn með sýningu í Barrhead, sem er staðurinn sem við höfum verið að vinna í alla önnina. Þetta var bara smá kynning á afrakstri vinnunnar þessa önn, en við höfum verið að kynna okkur bæjarsamfélagið í Barrhead, kynnast fólki þar, safna saman þeirra sögum, upplýsingum um staðinn sjálfan og verið með námskeið fyrir unglinga í einum af skólunum í Barrhead. Í sýningunni voru allir í bekknum, fullt af börnum og nokkrum fullorðnum frá Barrhead - og hún Ronja mín!! Í apríl munu svo bekkjarfélagar mínir sýna risasýningu með unglingunum sem eru á námskeiðinu og fullt fullt af fólki frá Barrhead en sýnt verður á fótboltavelli Arthurlie sem er fótboltalið bæjarins! Ég verð auðvitað - og því miður ekki með í því, þar sem ég verð flutt aftur heim, en það er búið að vera frábært að taka þátt í verkefninu með krökkunum þessa önn. Ég kynntist fullt af frábæru fólki og er svo sannarlega reynslunni ríkari. Bekkjarfélagar mínir eru líka hópur af stórkostlegum manneskjum sem ég er glöð að hafa kynnst og hefur verið frábært að vinna með. Þau tóku svo vel á móti mér í bekkinn og hafa bara verið æðisleg.

Aftur að sýningunni á föstudag. Þetta var ansi strembinn dagur en við sýndum heilar 3 sýningar á einum degi. Þá fyrstu kl. 10 um morguninn, næstu kl. 1.30 um daginn og þá síðustu kl. 19 kvöldið og eftir hana þurftum við að taka allt saman - taka niður ljós, skipta um borð og stóla í salnum, taka upp dansgólf sem við höfðum lagt á sviðið, vaska upp (það var boðið upp á jólaglögg, te og bökur) og svoleiðis... Ronja var með mér allan daginn og Helga líka en þær fóru svo heim eftir síðustu sýninguna. Ronja stóð sig alveg frábærlega, stal athyglinni gjörsamlega og allir voru ótrúlega hrifnir af henni! Allir krakkarnir í skólanum eru orðnir hálföfundsjúkir yfir að ég eigi svona frábæra stelpu sem öllum finnst svo sniðug og skemmtileg :)
Segi ykkur meira frá sviðsframkomu litlu stjörnunnar minnar þegar ég kem heim -en þá verðið þið líka að bjóða mér í kaffi!!

Hún Ronja er orðin svo spennt að koma til Íslands að hún telur dagana. Hún stendur sig ennþá rosalega vel í skólanum og er farin að tala svo mikla ensku og með svo fínum skoskum hreim sem er alveg æðislegt.

Annars bara.. brjálað að gera eins og venjulega og ég kemst ekki yfir allt sem ég þarf að gera... Þannig að best að koma sér að verki!

Sjáumst eftir nokkra daga! Við lendum í eftirmiðdaginn 21.des (nei, ekkert surprise! í þetta skiptið!)

:)
Adda

Ég skiiiil ekki....

gengisútreikning Visa... Ég skil ekki að gengið sé 185 eða 177 kr. í dag (eftir því hvað klukkan var þegar maður gáði) á síðum bankanna, en ennþá 215 kr. hjá Valitor Visa (og American Express)!!!!
Gengið á síðum bankanna var komið upp fyrir 220 kr. fyrr í vikunni en er núna betra en það hefur verið MJÖG lengi. En hverju í ands******* breytir það fyrir okkur ef gengið hjá öllum kortafyrirtækjum er það sama - heilar 215 krónur fyrir hvert sk**** sterlingspund???
Ég sendi fyrirspurn um þetta til Visa og þetta er svarið sem ég fékk:

Sæl Ástbjörg og takk fyrir póstinn

Miðað er við VISA gengi bæði þegar VISA kredit og debet kort eru notuð.
Valitor gerir upp við erlenda söluaðila 5 sinnum í viku og miðast gengi
færslu við þennan uppgjörsdag þ.e. skiladag færslunnar en ekki þann dag
sem færslan fer fram. Uppgjörið sem er í Bandaríkjadollurum, fer fram á
næturnar og tekur VISA gengi því mið að gengi Seðlabankans í lok markaða
deginum áður. VISA gengi erlendra gjaldmiðla sveiflast því degi á eftir
gengi Seðlabankans.

Botnar einhver í þessu???

Ef einhver gæti útskýrt þetta fyrir mér og hvort það breyti mig yfir höfuð einhverju máli fjárhagslega hvort bankavefsíðurnar segi mér að gengið sé hagstæðara, þá væri ég óskaplega þakklát.

Og svo þið vitið af því þá verð ég örugglega orðin gráhærð eða hárlaus þegar ég útskrifast í vor af áhyggjum og annríki.

Svo ég skilji ykkur ekki eftir í þunglyndi yfir hvað lífið er erfitt hjá mér, þá var skóladagurinn í dag mjög góður.

Þangað til næst.

Samantekt

Rétt til að taka saman í stuttu máli það sem hefur drifið á daga okkar hér í Glasgow:

- Við Ronja fórum í dagsferð með Söru um daginn, til Troon, sem er lítill bær á vesturströnd Skotlands. Það tekur bara um hálftíma að fara þangað með lest og er ekki dýrt miðað við margt annað allavega....
Áttum frábæran dag þar, fórum vel klæddar og fórum í ekta fjöruferð þar. Tíndum skeljar og steina, þara og þang og önduðum að okkur ferskum blænum frá yndislega sjónum sem við söknuðum allar. Fengum okkur heitt kakó og ís (í kuldanum! - eins og margir vita er Ronja mín bara íssjúk, svo það varð auðvitað að kaupa ís), fórum á róló og enduðum svo á kaffihúsi þar sem við fengum okkur aftur heita drykki og samlokur. Röltum svo aðeins um bæinn og tókum lestina aftur heim. Þetta var frábær dagur í alla staði og komum við alveg endurnærðar heim.

- Við erum búnar að fara á Kelvingrove safnið þar sem er fullt af uppstoppuðum dýrum, t.d. gíraffi, fíll, strútur og hestur. Svo er þar líka alvöru býflugnabú með glerveggjum, þannig að maður getur séð býflugurnar vinna og svo auðvitað margt margt fleira. Ronja skemmti sér vel þar og sá fullt af hlutum sem henni fundust skemmtilegir, fékk að prófa alls konar grímur; dýranef og dýraaugu ofl ofl.

- Við erum búin að hafa 2 Íslendingapartý heima hjá okkur og það var ægilega gaman. Þema fyrra partýsins var ABS - sem ég held að ég hafi minnst á áður. Þá voru s.s. allir búnir að kaupa búning handa leynilega ABS-vini sínum í heildsölunni ABS sem er mjög fyndin og dáldið mikið hallærisleg búð. Svo voru vinir tilkynntir og búningar afhentir. Þetta var alveg sjúklega fyndið og skemmtilegt partý. Í seinna partýinu, sem var sl. helgi var þemað ferming og áttu allir að koma með einhverja rétti eða annað sem algengt er í fermingarveislum. Þetta var líka voðalega gaman og eftir "fermingarveisluna" fórum við fullorðna fólkið á kúrekastað sem er hér rétt hjá og dönsuðum línudans og skemmtum okkur konunglega. Frábært kvöld.

Ronja var með í báðum veislunum og í fermingarveisluna kom líka Dagur, sem er íslenskur strákur, sonur Bjartmars og Auðar, hjóna sem eru hér í námi líka. Þau Ronja náðu þvílíkt vel saman, léku sér allt kvöldið og það var erfitt að skilja þau að þegar Dagur átti að fara heim!

- Ronju hefur verið boðið í 2 afmælisveislur næsta sunnudag. Annars vegar hjá tvíburum úr skólanum hennar (stelpan er í bekknum hennar) og hins vegar hjá Degi. Það verður því flakkað á milli afmælisveisla á sunnudag, mikil tilhlökkun þar!

- Á döfunni eru nokkrar leikhúsferðir, m.a. ætlum við Ronja og Helga að sjá "Pantomime" í skólanum okkar. Það er leikarabekkur sem setur upp þessa sýningu. Panto er mjög vinsælt form hér, er voðalega svipað og barnasýningar heima, þar sem börnin geta kallað upp á svið og tekið vissan þátt í sýningunni.

- Síðast en ekki síst erum við í bekknum að fara að sýna sýningu föstudaginn 12.des (3 sýn yfir daginn), í Barrhead sem er litli bærinn sem við erum búin að vera að vinna "samfélags-leikhús" (community theatre) alla önnina. Ronja mun einnig stíga á stokk í Barrhead en hún mun verða með okkur í sýningunni, sem er ótrúlega gaman og hún hlakkar rosa til!

Nú þarf ég að fara í tíma. Vonandi tekst mér að rifja fleira upp og koma því á bloggið fljótlega.

Knús,

Adda

Glasgóvskir strætisvagnstjórar gera skandala en Ronja fer í partý

Æi hvað ég er löt að blogga. Þið fyrirgefið mér vonandi því þið vitið hvað ég er duglegð við að vera upptekin!! Og kann ekki mikið að slaka á....

En jæja. Það er svo margt sem ég gæti bloggað um að ég veit ekki hvar á að byrja.

Jú Glasgóvskir strætóbílstjórar eru hentug byrjun. Takið eftir að ég skrifaði ekki "góð" byrjun, því þó að sumir þeirra séu hinir yndælustu, þá eru allmargir þeirra langt frá því að vera góðir... Nei þeir eru nefnilega meira og minna snaróðir í skapinu, fúllyndir og ekki með vott af þjónustulund. Ég hef orðið vitni af nokkrum miður skemmtilegum uppákomum í kringum þessa starfsstétt og heyrt af öðrum.
Hér eru nokkur dæmi:

* Þú þarft að veifa strætó frá stoppistöðinni ef þú vilt að hann stoppi fyrir þér. Hann keyrir samt oft framhjá - bara svona ef hann er í þannig skapi!!

* Eins og almennt þekkist í strætókerfum, þá þrýstir maður á bjölluhnapp til að gefa til kynna að maður ætli út á næstu stoppistöð. Stundum bara nenna þeir ekki að stoppa þar og hleypa þér bara út á næstu - sem er stundum langt í burtu!

* Um daginn var ég að bíða eftir strætó en hann var stopp í umferðaröngþveiti bara rétt hjá stoppistöðinni. Þá sá ég að inní strætónum var maður að rífast við vagnstjórann. Farþeginn var orðinn æfur af reiði, því vagnstjórinn vildi greinilega ekki opna dyrnar og hleypa honum út, fyrr en hann væri kominn nákvæmlega á stoppistöðina (sem var nokkrum skrefum frá), þrátt fyrir að strætóinn væri alveg stopp í umferðinni.... Farþeginn tryllist að lokum og byrjaði að reyna að rífa hurðina upp með handafli - með misjöfnum árangri. Á endanum komst vagninn að stöðinni og þar opnaði vagnstjórinn hurðina og maðurinn rauk út æpandi fúkyrði sem ekki er vert að hafa eftir og sparkaði svo í nærstadda veggi og ljósastaura. Vagnstjórinn lét þetta greinilega á sig fá svo um munaði og var afar fúll í skapi (svosem skiljanlegt, en þetta var ekki öðrum farþegum að kenna!). Heill her af fólki var að fara að taka þennan strætó (enda "peak-hour" - s.s. kl eitthvað um 18), svo röðin var löng. Ég komst inn og svo sé ég að hann lokar hurðinni bara á miðja röðina!! Kona sem kom síðust inn æpti á hann og gargaði, því einhver sem var með henni var skilinn eftir úti! Hún heimtaði því að fá að fara frá borði, en vagnstjórinn keyrði bara af stað og bar fyrir sig að vera 10 mínútum á eftir áætlun!!!! Að lokum hleypti hann konunni út á næstu ljósum, því hún öskraði svo mikið!

* Síðasta dæmið sem ég tek um strætóbílstjóra að þessu sinni varðar okkur mæðgur beint og hefði getað farið illa- en gerði það samt ekki!
Sko, maður þarf að vera rosa snöggur að koma sér að dyrunum eftir að maður hringir bjöllunni, því þeir bíða sko ekkert eftir að fólk komi sér út. Ef þú ert ekki tilbúin(n), þá missirðu bara af þinni stoppistöð!
Við Ronja vorum s.s. á leiðinni út úr strætó, við vorum tilbúnar á réttum stað og vorum við það að fara út um dyrnar, þegar vagnstjórinn LOKAR!!! og Ronja akkúrat í hurðinni! Ég henti mér á eftir henni á milli hurðanna, svo ég myndi lenda á milli í stað hennar, og öskraði heil ósköp að vagnstjóranum á meðan, svo hann opnaði dyrnar strax aftur. Dyrnar náðu ekki að lokast, sem betur fer, en það munaði ekki nema nokkrum sentimetrum að barnið hefði orðið á milli. Ég snéri mér að vagnstjóranum á leiðinni út og gaf honum reitt og skilningslaust augnarráð... og hvað fékk ég til baka?? GLOTT!!!!!!!!! Þú kremur næstum því 5 ára gamalt barn með strætóhurð OG ÞÚ GLOTTIR!!!! Já.... ég varð dáldið reið...

Já, svo sáu Haffi og einhver (hann býr hér líka, kærasti Önnu Leu) um daginn að strætóbílstjóri keyrði af stað þegar gamall maður var annað hvort að fara út úr strætó eða reyna að komast inn í strætó. Gamli maðurinn datt í götuna á milli strætósins og gangstéttarbrúnarinnar og lenti hálfur undir strætónum. Bílstjórinnn tók ekki eftir neinu og stoppaði ekki fyrr en fullt af fólki var æpandi og berjandi í hliðina á strætónum og hann var næstum búinn að keyra með dekkin yfir blessaðan gamla manninn!

Nóg um þessa strætóbílstjóra...


Ég borða allt of mikið af snakki, þó mér finnist það ekki einu sinni gott!! Ég held ég hafi borðað meira af snakki á þremur mánuðum hér en ég hef gert samanlagt alla ævi! Enda er bara alls staðar snakk hér í þessum litlu hentugu pokum og Bretar eru flestir límdir við annan endann á svona snakkpoka. Ósjálfrátt fer maður að taka þátt í þessum kúltúr og kaupir sér "einn í nesti". Enda hefur það skilað sér í dágóðri bumbu sem hangir á mér framanverðri....

Ronja er búin að vera lasin í 3 daga. Hún var með rosalega háan hita á mánudag og aðfarnótt þriðjudags, ég skildi samt ekkert í því hvað hún mældist með lágan hita, því hún var svo sárlasin greyið. Í dag var hún svo orðin hitalaus og þá gerði ég tilraunir á mælinum... Kom í ljós að hann mælir um 1,5 gráðum undir raunverulegum hita... Svo barnið var með um 39,5 gráðu hita í fyrrinótt.. greyið litla ekki furða að hún hafi verið svona lasin. Hún er þó öll að braggast núna og vildi ólm fara í skólann í morgun. Ég leyfði það auðvitað ekki... en hún bakaði með Helgu í staðin á meðan ég var í skólanum. Vonandi verður hún orðin nógu brött til að fara í skólann á morgun.

Hún er alltaf að verða betri og betri í enskunni. Þar síðasta föstudag var Hrekkjavaka og Ronju var boðið í Hrekkjavökupartý með Cieru vinkonu sinni og mömmu hennar. Hún valdi sér búning (fyrir afmælispeninga frá Unnsu frænku c",) ), alveg hrikalega fínn býflugubúningur (sjá mynd). Það var þvílík spenna að vera boðið í partý og hún skemmti sér alveg konunglega. Það var farið í alls kyns leiki og hún tók fullan þátt í öllu. Þegar ég spurði Jen, mömmu Cieru hvort hún hafi verið þæg og góð þá sagði hún að allt fullorðna fólkið í partýinu (fjölskylda hennar) hafi talað um hvað Ronja væri ofsalega þæg og örugg með sig!!! Ég var auðvitað rífandi stolt af unganum mínum, sem er líka algjör hetja!!!

Með þeim orðum skal þessari bloggfærslu ljúka. Þangað til næst.

Óhappagenið lætur á sér kræla og Ronja orðin rappari

Jæja, þá finnst mér að ég ætti að skrifa eitthvað. Það er náttúrulega búið að vera brjálað að gera og mér finnst ég ekki hafa haft neinn lausan tíma fyrir blogg, msn, skype, síma eða neitt slíkt. Þannig að mér líður dáldið eins og ég sé búin að missa sambandið við Ísland.
Nú svo tókst mér að næla mér í flensu, var alveg ónýt í skólanum á þriðjudag og var svo heima hundveik í gær og er enn heima í dag. Aðeins skárri, en samt ennþá drulluslöpp. Ég er að reyna að bæta úr þessu sambandsleysi við landið mitt og landa mína með því að blogga, vera skráð inn á msn og horfa á endursýningu á handboltaleiknum síðan í gærkvöldi (gleymdi að horfa á hann í gær).
Hlynur (meðleigjandi minn og bekkjarfélagi heima á Íslandi fyrir þá sem ekki vita) er líka búinn að vera veikur en var að skríða aftur í skólann í dag. Svo það kæmi ekki á óvart ef hún Ronja mín yrði næst, eða Helga.

Við Ronja fórum með bekknum mínum á fótboltaleik á mánudagskvöldið. Þetta var bara leikur í einhverri svona lítilli deild held ég, samt örugglega í svipuðum gæðum og 1.deildin heima. Annað liðið sem var að keppa var Arthurlie sem er lið Barrhead, bæjarins sem við erum að vinna verkefni í í skólanum. Arthurlie spilaði illa í fyrri hálfleik en rifu sig upp í þeim seinni og unnu 3-2.
Nú að sjálfsögðu þurfti óhappagenið mitt að láta á sér kræla mjög fljótlega í leiknum. Við stóðum til hliðar við annað markið og í einni sókninni var boltanum dúndrað útaf og hvað haldið þið???? Jú, jú auðvitað hafnaði hann beint í bringunni á mér! Svo skaust hann bara aftur inn á völlinn og þeir héldu áfram að spila. Þetta var ekkert smá högg og ég var alveg aum í bringunni um kvöldið, en ég var ekkert stórslösuð svo þetta var bara mest fyndið. Engu að síður vorum við mjög heppnar í óheppninni, því um 1-2 mín áður hafði ég haldið á Ronju og þá var höfuðið á henni akkúrat í sömu hæð og boltinn hæfði mig í bringuna!

En þetta fór allt vel og var rosa stuð. Ronja skemmti sér alveg konunglega og var gjörsamlega í essinu sínu. Hún var svo hress og fyndin og skemmtileg og bræddi hjörtu allra í bekknum. Þau voru alveg dolfallin yfir henni og fannst hún algjört æði. Hún sló um sig með einhverri ensku og svo tók hún einhverja í íslensku tíma. Svo alveg upp úr þurru þá kreppti hún hnefann, sló honum í bringuna og setti svo hendina út með 3 putta út (þumal, vísi og löngutöng) og sagði: "WORD!" Alveg eins og alvöru rappari! Það var alveg ógeðslega fyndið og sló gjörsamlega í gegn!!! Ég veit ekki hvar hún lærði þetta!

Læt þetta nægja í bili, skrifa kannski bara meira á eftir fyrst ég er heima...

Í sambandi við umheiminn á ný

Sæl öll sem nennið að lesa. Einhverjir hafa kvartað undan þessari bloggleysu hjá mér - sem er bara gott, því það þýðir að ég er ekki að skrifa fyrir "tómum augum" eins og maður segir á góðri íslensku. En hér er ég komin aftur, endurnærð eftir erfitt netfrí.
Það er reyndar tæp vika síðan við fengum netið loks í hús (og heimasíma), en það er líka búið að vera mikið að gera.

Eins og þeir sem þekkja mig vita, þá er ég einstaklega lagin við að hafa mikið að gera og hlaða á mig allt of mörgum verkefnum og ég hef ekki látið deigan síga í þeim efnum þrátt fyrir búferlaflutningana. Það sem er þó slæmt í því sambandi er að hér í Glasgow er sólarhringurinn mun styttri en í stórborginni Reykjavík. Jæja nú hafa víst margir hugsað: "Nei Adda Rut, vertu ekki svona misgáfuð kona, 24 klst eru alltaf 24 klukkustundir hvar sem er í heiminum!" En mín rök fyrir þessari staðhæfingu minni eru þau að þó 24 klst séu alltaf 24 klst, þá gera vegalengdir það að verkum að stundirnar 24 styttast. Þetta hljómar óttalega vitlaust þegar ég les þetta upphátt... Allavega, bottomlínan (ég er sko búin að live so long í útlöndum sko að ég bara forget the Icelandic language you know) er sú að það tekur svo langan tíma að ferðast á milli staða að það verður miklu minni tími eftir til að gera allt annað en sitja í lest eða strætó eða labba um allt. Það var það sem ég vildi segja.

Svo hef ég komist að því að ég er orðin dáldið gömul og þarf minnsta kosti 9 tíma nætursvefn til að lifa daginn af án 5 bolla af kaffi... Ekki gott. Sérstaklega ekki þar sem megnið af bekkjarfélögum mínum eru á aldrinum 18-21.

Í stuttu máli gengur vel. Það er fullt að gera í skólanum hjá mér, en það er líka rosalega gaman þar og ég er búin að læra fullt og á eftir að læra enn meira. Skrifa meira seinna um hvað ég er nákvæmlega að gera þar.

Ronja er ofsa dugleg, hún er farin að skilja miklu meira í enskunni, þó hún tali ekki mikið. Hún er búin að vera í fríi þessa viku, nokkurs konar miðsvetrarfrí (þau kalla það "october-week" hér) og því er Helga búin að vera með hana allan daginn. Þær eru búnar að sækja dansnámskeið í vikunni og leikhóp (play-group), sem er í boði hjá einhvers konar "ÍTR" Glasgowbúa og hafa skemmt sér konunglega. Ronja alveg elskar þessa danstíma - verst að þeir eru ekki í boði nema bara þessa viku held ég. Ætla samt að athuga það betur.
Hún er orðin ansi fær á píanóið þessi elska, ótrúlegt hvað hún er fljót að ná þessu, þvílíkt tónlistargen sem ræður ríkjum í þessu barni! Já.. ég var kannski ekki búin að blogga um þetta áður, eða hvað? Hún Ronja er s.s. að læra á píanó. Hún fer ca. 1x í viku (stundum sjaldnar útaf frídögum sem hafa komið upp) og kona sem heitir Anca kennir henni. Frábær stelpa sem er í mastersnámi í RSAMD (sami skóli og ég er í). Anca er yfir sig hrifin af Ronju og hæfileikum hennar og segist aldrei hafa hitt 5 ára barn sem hefur svona gott tóneyra og svona mikla hæfileika. Í fyrsta tímanum bað Ronja um að fá að heyra hvernig Anca getur spilað og um leið og Anca varð að bón hennar, sagði hún að hún hafi aldrei lent í þessu áður - að svona ungt barn hafi áhuga á að heyra hana spila.
Ronja er ekkert allt of hrifin af að gera tónstiga og fingraæfingar, en það er allt í lagi, við förum bara rólega í þetta og pössum (ég og Anca) að ýta ekkert á hana, svo hún missi ekki áhugann. Í síðasta tíma byrjaði Anca að kenna henni do-re-mí lagið úr Sound of Music og mín dama er bara búin að ná því strax! Reyndar með vinstri, en hægri kemur! Þar sem hún er örvhent getur verið dáldið erfitt að fá hana til að spila með hægri en það er engin ástæða til að vera of ýtinn með það frekar en annað.

Ég ætla að láta þetta nægja í bili, þarf að fara að sofa. Ég læt ekki líða eins langt á milli blogga næst, það er loforð!

Er her enn

(afsakid, er ad vinna a skrifstofunni hja Solar Bear og hef ekki islenska stafi i tolvunni, svo thetta er skrifad a utlenskri islensku):

Bara rett ad henda inn nokkrum ordum til ad lata vita ad eg er ekki haett ad blogga og vid erum allar a lifi og vid goda heilsu. Eg hef bara ekki skrifad lengi thvi eg kemst svo sjaldan a netid thessa dagana, thar sem netid er ekki ordid tengt hja okkur. Vid faum tho heimasima og net innan 2ja vikna.
Sara er komin til Glasgow og kom hun med mikla og goda sendingu fra Oddu ommu og Joa afa, mommu og fleirum. Hef komist ad thvi ad islenskar sukkuladirusinur (Gou) eru storlega vanmetnar!!!
Astarthakkir fyrir sendinguna amma, afi og mamma!!! Thusund kossar og knus! Allir hinir sem sendu Ronju afmaelispakka: Astarthakkir fyrir thad! Hun verdur svakalega glod a laugardaginn thegar hun faer svona margar hlyjar kvedjur og gjafir fra Islandi!

Ja, Ronja hlakkar oskaplega mikid til ad eiga afmaeli og vid erum ad byrja ad undirbua veislu sem verdur haldin a laugardaginn (afmaelisdaginn sjalfan). Hun aetlar ad bjoda 3-5 krokkum ur bekknum sinum, vid aetlum ad skreyta og hafa pakkaleik og eitthvad fleira skemmtilegt. Vid erum badar i frii allan fostudaginn, svo vid notum hann vaentanlega til ad undirbua veisluna.

Vid erum alltaf ad finna fleiri og fleiri stadi i ibudinni sem eru oasaettanlega ohreinir og illa thrifnir og eg er alveg komin med upp i kok af thessu. Eg er a leidinni i leigumidlunina ad kvarta a eftir. Vid fengum £30 fyrir ad thrifa bakarofninn sjalfar, sem er bot i mali, en eg tharf ad lata vita af ollu hinu ogedinu! Sem daemi, er uppthvottavelin stiflud thvi hun er full af skit og drullu, svo mikill vidbjodur ad eg hef aldrei sed annad eins! Thad er farinn ad myndast sveppagrodur i henni og allt. Eg er buin ad thrifa storan hluta af thessu, en get ekki losad stifluna nema skrufa velina eitthvad i sundur... svo eg thori thvi ekki alveg. Ja og svo er fullt af poddum i ibudinni, sem tho virdist hafa faekkad eftir ad vid thrifum golfin og listana...

Jaeja, verd ad halda afram ad vinna.

Knus til allra, laet heyra fra mer aftur thegar eg get.

Stutt og laggott

Bara rétt að henda inn í tilkynningaskylduna á meðan ég er við nettengda tölvu.
Höfum það fínt, erum orðnar dáldið þreyttar á að þrífa. Erum alltaf að sjá betur og betur hvað íbúðin var illa þrifin eftir síðustu leigjendur. Við fáum greidd 30pund í "skaðabætur" fyrir bakarofninn, með því skilyrði að þrífa hann sjálfar. Ætla að taka því, get vel notað þann pening. Erum ekki alveg búnar að koma okkur fyrir, en erum mjög langt komnar. Íbúðin er samt æði, þrátt fyrir skítinn - sem nú er að verða horfinn því við erum með Mastersgráðu í hreingerningum.
Nóg að gera hjá mér í starfsnáminu og Ronja er ánægð í skólanum. Ciera vinkona hennar kemur í heimsókn til okkar einhvern tíman í næstu viku eftir skóla og það verður örugglega æðislegt fyrir þær báðar.

Hef það ekki lengra í bili.

Heimili

Jæja, jæja. Þá erum við búnar að fá íbúðina. Við gistum reyndar ekki þar fyrr en á morgun, hún er illa þrifin og við erum bara búnar að fara með smá dót þangað. Byrjaði reyndar skringilega, því við fengum ekki réttan lykil að sameigninni... Það er s.s. svona skynjari í staðin fyrir venjulegan lykil og við fengum engan svoleiðis. Við vorum þó heppnar að yndislegur næstum miðaldra íbúi í húsinu, nýji nágranninn okkar hann Martin, hleypti okkur inn og lánaði okkur aukalykil sem hann átti að bakhurðinni en til að komast að henni þurfum við að fara í gegnum bílastæðin bakvið húsið. Ég fer á leigumiðlunina á morgun og fæ vonandi lykil þá og mun líka leggja fram smá kvörtun yfir hvað íbúðin er illa þrifin eftir síðustu leigjendur.

Okkur leið nú samt hálf skringilega að koma þarna inn og vita að við ættum að eiga heima þar, því þessi íbúð er svo svakalega stór að þetta er bara næstum eins og Ikeaverslun! Mikill stærðarmunur á þessari og litlu kósí íbúðinni hennar Söru.

Ég verð á skrifstofunni hjá Solar Bear nokkra daga í þessari viku og flesta í þeirri næstu að hjálpa eitthvað til og kynnast starfi þeirra betur í tengslum við starsnámið mitt. Það er bara spennandi og ég hlakka til, þetta er frábært fólk sem ég er búin að hitta þar og verður bara gaman að vinna meira með þeim.

AF RONJU
Ronja fór kát og glöð í skólann í morgun og virtist bara ánægð með daginn. Hún hefur verið pínu neikvæð stundum gagnvart skólanum, þrátt fyrir að kennarinn segi hana glaða og káta þegar hún er þar. Hún er dugleg að reyna að tala ensku og námsfús - oftast - en hún er óþolinmóð (eins og flestir vita sem hana þekkja) og þolir ekki að kunna ekki að tala reiprennandi strax og skilja ekki allt. Þegar við erum í búðum og lestarstöðvum og fleira þá biður hún mig iðulega að segja sér hvernig hún eigi að segja hitt og þetta (t.d. panta mat, spyrja um vörur, kaupa miða eða hvað það nú er), því hún vill fá að segja það sjálf á ensku!
Hún er líka ægilega spennt að flytja í nýju íbúðina.

Það er reyndar mjög fyndið að fylgjast með henni reyna að ná enskunni. Hún endurtekur oft setningar sem hún heyrir úti á götu þegar við erum á röltinu og spyr mig hvað þær þýða. Það er hins vegar verra þegar hún endurtekur eitthvað sem hún hefur heyrt í skólanum eða í teiknimyndum og biður mig að þýða það, því í flestum þeim tilfellum hefur framburður orðanna bjagast svo mikið að ég næ ekki nema 1-2mur orðum í setningu...
Svo er alveg kostulegt að fara með hana meðal fólks, í matvörubúðir, almenningsgarða og annað, því þar byrjar hún oft að tala "ensku" við mig, sem er bara bullmál með stöku ensku orði í bland. Hljómar eitthvað eins og: "Mommy, canjurey lepes tinnju a míkalogginsen kangaroo? Please?"
Ég veit stundum ekki alveg hvernig ég á að svara þessu... en eitt er víst að ég má alls ekki svara henni á íslensku!

Var ég búin að minnast á að það er POOL BORÐ Í STOFUNNI á nýju íbúðinni?!!! Ronja og Helga tóku strax einn leik þegar við fórum niður eftir áðan. Og fyrir þá sem ekki vita, þá er íbúðin okkar nákvæmlega sama íbúð og hún Sara okkar bjó í á fyrsta árinu sínu hér!! Já, lítill heimur, meira að segja í Sameinuðu Konungsdæmunum!

Fleiri fréttir eru ekki af okkur í bili. Við verðum internet og símalausar til að byrja með í nýju íbúðinni, en munum þó koma við ýmist hér hjá Söru eða á internetkaffihúsum til að kíkja á netið, þangað til það verður virkt hjá okkur.
Þeir sem vilja fá heimilisfangið okkar ættu að senda mér tölvupóst á addarut@gmail.com

Knús til ykkar allra

Mig langar....

... að fá fleiri komment á póstana mína. Það er svo gaman!!
Takk, bless.

Bresk hús

Ég held að bresk hús séu gerð úr tannstönglum og dagblöðum á grunni úr blautum svampi. Í hvert skipti sem þungir bílar keyra framhjá húsinu sem við erum í, þá höldum við að það sé kominn jarðskjálfti. Reyndar finnur maður þetta líka þegar maður stendur á gangstéttum niðri í bæ og þungir bílar keyra framhjá. Ef það kæmi einhvern tíman jarðskjálfti hér (sem ég veit nú ekki til að hafi nokkurn tíman gerst, né sé einhver séns á), þá bíð ég ekki í afleiðingarnar...

Verum þakklát fyrir stórkostlega byggðu íslensku húsin okkar og okkar færu verkamenn sem kunna til verka. Þeir finnast greinilega ekki á hverju strái í útlöndum. Með því að líta í kringum mig inni í húsum hef ég einnig verið minnt á það sem ég komst að þegar ég bjó síðast í Bretlandi og það er að bretar kunna ekki að mála. Þeir byrja bara einhversstaðar og draga rúlluna út og suður um vegginn og bara eina umferð, þannig að veggirnir og loftin líta út fyrir að hafa bara verið grunnuð. Merkilegt.

Gleði gleði

Það var mikil gleði hjá okkur í hádeginu í dag, en þá barst loksins annar böggullinn með dótinu okkar frá Íslandi. Í þessum var eitthvað af fötum, húfur og vettlingar (sem okkur var farið að vanta) og til allrar hamingju leikföngin hennar Ronju, eða að minnsta kosti eitthvað af þeim. Hinn kassinn skilar sér vonandi á næstu dögum. Svo kom reyndar önnur gleðisending í morgun, en það var lítill bakpoki frá Ronju með smávegis dóti, sem við gleymdum hjá Heiðu í Danmörku. Svo Ronja hefur verið kát í dag að leika sér með dótið sitt, spila á hljóðfæri og klæða sig í búninga :)

Rétt í þessu kom Ronja æpandi inn í eldhús, því það kom óboðinn gestur skríðandi til hennar inni í svefnherbergi. Þetta var einhvers konar margfætlubjalla - við skulum bara kalla hana það... og við skulum líka segja að "I took care of it!"

Ég er nú að byrja að vinna í BA ritgerðinni minni, búin að leita að heimildum og fæ aðgang að bókasafninu í skólanum á morgun, svo ég ætti að finna einhverjar bækur þar til að byrja að lesa. Þetta er samt allt á byrjunarstigi, en það er þó alltaf byrjunin.
Fór líka í dag að tala við Robert og Deboruh, kennarana í kúrsinum mínum í skólanum og fékk nánari útlistingu á hvernig "placement" (starfsnámið) gengur fyrir sig, hvað ég þarf að taka marga tíma í því og hvað ég fæ margar einingar fyrir það o.s.frv. Þetta skýrði ýmislegt fyrir mér og nú þarf ég bara að tala betur við Deboruh (önnur Deborah) hjá Solar Bear, fyrirtækinu sem ég er í starfsnáminu hjá, um hvernig þetta verður nákvæmlega. Svo eitthvað að gerast í skólamálum loksins.

Já og svo er hann Lord Fredrik, heimilismúsin "hennar" Söru búinn að láta sjá sig. Hann kíkti á Helgu (au pairan) um daginn. Henni brá óskaplega í brún, en varð þó ekki meint af. Lord Fredrik varð ekki meint af heldur.

Svo fann ég bækling frá einhverju danskompaníi þar sem maður getur farið á alls konar námskeið. Við Helga erum báðar að hugsa um að skella okkur!

Ekki verður þetta lengra í bili, skrifa aftur þegar eitthvað hefur gerst...

Æi, ég varð að setja þetta inn líka. Þarna erum við í rútunni á leiðinni á flugvöllinn í Dublin, Ronja að hlusta á Pál Óskar í ipod og syngur með uppáhaldslaginu sínu.

Af húsnæðismálum

Ekkert markvert hefur svosem gerst undanfarna daga. Nema kannski fréttir af íbúðinni. Peningamálunum hefur verið reddað og ég fæ íbúðina pottþétt, en það verður þó smá bið á því. Það var einhver leki þar og átti að laga smá part af gólfinu, en kom svo í ljós að það var meira en var haldið, svo það þarf að rífa upp allt parketið og setja nýtt og verður ekki byrjað á því fyrr en á þriðjudaginn og verður tilbúið í fyrsta lagi á fimmtudag. Það verður hringt í mig frá leigumiðluninni þegar þetta verður tilbúið. Góðu fréttirnar eru þó þær, að ég mun ekki þurfa að borga leiguna nema frá þeim tíma, svo það sparar aðeins peninga fyrir mig.

Við erum ennþá dáldið að drepast úr leiðindum... og hálfslappar líka, með vöðvabólgu, hálsbólgu, síþreytu og hausverk... Það hlýtur að lagast.

Dettur ekkert meira í hug í bili. Skrifa þegar hausinn á mér hefur opnast og fyllst af hugmyndum.

Tár, bros og Converse skór.

Ronja greyið vildi ekki fara í skólann í morgun og sagði (svo gáfulega eins og alltaf - eða það finnst mömmunni allavega...):

"Ég vil ekki fara í skólann af því að það tala allir ensku þar og ég skil ekki neitt. Og ég get aldrei sagt neitt við þau!"

Ég fékk hana að lokum til að fara með mér og hún virtist orðin sátt við að fara. Þegar í skólann kom, vildi hún svo ekki kveðja mig. Kiera vinkona hennar tók yndislega á móti henni, tók í höndina á henni og strauk henni blíðlega þegar hún sá að Ronja vildi ekki skilja við mig. Kiera spurði svo einlæglega:
"Does Ronja speak Polish?" (Talar Ronja pólsku!!) hahahha mér fannst það svooo fyndið, greinilega vön því að heyra að hér séu pólverjar sem tala ekki ensku.

Nú svo fór ég alla leið inn í skólastofuna með Ronju og spjallaði aðeins við hana þar. Þetta var óvenju erfið kveðjustund og Ronja vildi alls ekki sleppa mér og ég kom engu tali við hana. Ég náði að róa hana aðeins, en hún byrjaði samt að gráta um leið og ég labbaði í burtu.
Á ganginum mætti ég konu, sem er starfsmaður í skólanum - ég veit samt ekkert hvað hún heitir eða hvað hún gerir og hún sagði eitthvað svona við mig:
"Æi, þetta er erfitt að skilja þau eftir svona, en hún jafnar sig" Ég sagði henni að þetta væri ekkert mál heima, bara svo erfitt hér því hún skilur enga ensku. Við ræddum þetta eitthvað, ég sagði henni hvað Ronja sagði í morgun og fór svo bara að grenja!! Úpps..... Konan var þó hin yndælasta og hughreysti mig, sagði að Ronja myndi ná enskunni fljótt og þetta yrði allt í lagi. Ég þakkaði henni fyrir og þurrkaði tárin á leiðinni út.

Kemur manni stundum á óvart hvað maður getur verið viðkvæmur...

Þar til seinna.

Gullkorn

Ég var að lesa bloggið hjá Rakel frænku og sá að hún hafði sett inn gullkorn frá Ronju sem ég sagði henni frá. Ég var nú búin að segja allnokkrum frá því, en set það þó hér inn fyrir hina og annað gullkorn líka.

Um 14.ágúst 2008:
Við vorum alveg að fara til Danmerkur, þar sem við gistum hjá Heiðu og fjölskyldu. Annar sonur hennar heitir Skarphéðinn. Ronja var í eitthvað fúlu skapi yfir flutningunum og öllum þessum breytingum og segir við mig:

Ronja: "Mamma, ég vil ekki fara til Danmerkur og vera hjá þeim"
Adda: "Hjá hverjum?"
Ronja: "Heiðu og Skartgripnum!"

2. september 2008
Við Ronja og Helga vorum að koma úr bíói, þar sem við fórum að sjá hina bráðskemmtilegu Mamma mia. Ronja var hrifin af myndinni, en fór í "skyndifýlu" þegar við komum út og neitaði að fara með okkur heim. Við vorum eitthvað að reyna að dekstra hana þegar hún hengir sig á handrið við gönguljós og segir:
"Ég vil ekki koma með ykkur heim. Ég ætla bara að vera hér og vorkenna sjálfri mér!"

Við Helga áttum svo bágt með okkur, fórum í algjört hláturskast en máttum náttúrulega ekki láta litla púkann sjá það...

Í kvöld byrjaði ég í "placement", sem er þetta starfsnám sem ég hef talað um eitthvað áður. Ég fæ s.s. að fylgjast með leiklistarnámskeiði fyrir heyrnarlaus ungmenni og mér stendur meira að segja til boða að stjórna eitthvað líka, koma með einhver verkefni eða eitthvað. Í þessu verð ég á hverju miðvikudagskvöldi til 17.desember. Þær sem stjórna eru Deborah, sem vinnur hjá Solar Bear, sem er svona lítið atvinnuleikhús og Natalie sem er táknmálstúlkur. Þær vinna samt saman eins og þær séu báðar með námskeiðið, þ.e.a.s. Natalie vinnur ekki sem hefðbundinn túlkur í þessu verkefni, hún er ekki hlutlaus og hún túlkar ekki bara, heldur segir krökkunum líka til. Krakkarnir sem eru þarna nota mjög mismunandi táknmál - sumir nota það nánast ekki, aðrir nota alveg BSL (breskt táknmál), enn aðrir notast við táknaða ensku (tákn með tali) og svo allt þar á milli. Þannig að samskiptin þarna geta verið dáldið flókin, en ganga samt einhvern vegin fullkomlega upp.
Um breskt táknmál lærði ég það í kvöld, að það er mjög mismunandi eftir því hvaðan fólk er. Meira að segja tölurnar eru ekki eins hér í Glasgow og í Lanarcshire, sem er hálftíma héðan! Og svo eru enn önnur tákn notuð í Edinborg (um 50 mín héðan)! Svo það er flóknara en ég hélt að læra smá í "bresku táknmáli" - það er ekki sama breskt eða breskt...

Ég fæ líklegast að vera með Natalie í einhverjum öðrum leikhúsverkefnum, sem gæti verið mjög spennandi. Hún vinnur mikið fyrir Þjóðleikhúsið hér, túlkar þar leiksýningar. Það er ekkert að gerast í því eins og er, en hugsanlegt að það fari eitthvað að gerast.

Voða spennt yfir því.

Nú banka- og LÍN mál voru afgreidd í dag, svo í fyrramálið mun ég hringja í leigumiðlunina og vonandi fæ ég að koma þangað bara strax á morgun til að borga og fá lykilinn að íbúðinni.
Ég læt vita hvernig það fer.

Ætla að henda mér í bólið, er búin að vera eitthvað hálfslöpp, eins og ég sé að verða lasin. Nenni því ekki og þá held ég að lýsi og svefn sé besta lækningin!

Tek 4 lýsi og svo í rúmið.
Góða nótt :)

Endalausar upplýsingar... nauðsynlegar eða ekki

Jæja gott fólk,
Þá er kominn tími til að segja frá einhverju fleiru. Rétt í þessu tókst mér loksins að tengjast netinu í gegnum mína eigin tölvu, svo nú ætti ég að geta sett einhverjar myndir inn á þetta blogg. Síðasta vika fór í alls konar stúss, leita að íbúð, kynnast Helgu, au pairunni okkar betur, versla og versla meira allt sem vantaði eins og handklæði, nærbuxur og fleira nýtilegt. Einnig fór ég í skólann minn og ræddi við kennara og aðra starfsmenn (eða konur reyndar) sem ég þurfti að hitta þar og svona eitt og annað í þeim dúr. Svo reyndum við bara að eiga nokkuð eðlilegt heimilislíf, elda kvöldmat og fara að sofa á skikkanlegum tíma.

Af skólanum er það að segja að ég hef, ásamt einni starfsdömu skiptiskólans míns (Royal Scottish Academy of Music and Drama eða RSAMD), verið að reyna að finna hóp eða listamanneskju til að vinna með í svokölluðu "Placement", sem er nokkurs konar starfsnám. Ég vil helst vinna með einhverjum sem er að fást við leiklist með heyrnarlausum eða táknmálstúlkað leikhús og þó slíkt sé að finna hér, er ekki mikið um það - frekar en annars staðar! Þó hefur mér tekist að fá viðtal hjá Deboruh Andrews, sem er yndæliskona sem er í forsvari fyrir hóp sem kallar sig Solar Bear (sjá: http://www.solarbear.org.uk/). Þessi hópur hefur meðal annars gert leiksýningar þar sem notast er við táknmál og túlka og haldið námskeið fyrir heyrnarlaus ungmenni. Eitt slíkt námskeið er einmitt að fara af stað á miðvikudaginn og er hugsanlegt að ég geti fengið að vinna eitthvað með þeim í því. En það kemur allt í ljós eftir fundinn sem ég fer á, einmitt á miðvikudaginn.

Af íbúðarmálum er þetta að frétta:
Er búin að finna geggjaða íbúð (sjá myndir af henni: http://fineholm.co.uk/public/display-property.aspx?propertyid=2552 slóðin virkar kannski ekki mjög lengi, því þetta verður líklegast tekið út af netinu þegar við erum fluttar inn í íbúðina). Einn galli er þó á "gjöf" Njarðar (segir maður það ekki?) en hann er sá, að ef maður getur ekki fengið einhverja manneskju, sem er í fullri vinnu og búsett í Bretlandi, til að vera ábyrgðarmaður fyrir leigunni, þá þarf að borga 6 mánuði fyrirfram! Já og 6 mánuðir er einmitt sá tími sem ég er að leigja íbúðina. Þar að auki þarf að borga jafnvirði mánaðar í tryggingu og svo um 15.000 kall í einhvern kostnað (held að það sé þjónustugjald fyrir leigumiðlunina). Allt er þetta náttúrulega fullt af samningum og orðum sem ég skil ekki, svo ég er síspyrjandi og dáldið eins og fáviti... En þetta er allt að koma.
Ég s.s. er að bíða eftir að redda smá málum hjá bankanum og LÍN, til að geta borgað minn part í þessu, en tilvonandi meðleigjendur mínir hafa þegar greitt sinn skerf. Svo á næstu dögum gætum við verið fluttar í slotið.

Svo er magnað hvað þessi heimur er alltaf lítill! - Þessi íbúð sem við erum að fara að flytja í (ef allt gengur að óskum), er einmitt nákvæmlega sama íbúð og Sara bjó í á fyrsta árinu sínu hér í Glasgow!! Já og fyrir þá sem voru ekki vissir hvort þeir ætluðu að koma í heimsókn:
PANTIÐ ÞIÐ MIÐANN NÚNA! ÞAÐ ER POOLBORÐ Í STOFUNNI!!!

Ronja er dugleg í skólanum, búin að læra nokkra stafi og hljóð til viðbótar - náttúrulega allt á ensku. Eftir fyrsta daginn sagði hún með svona kellingalegan hissasvip á andlitinu: "Veistu það mamma... Ég bara SKILDI EKKI NEITT!! Á 5.degi í skólanum byrjaði hún að reyna að tala og kennarinn hennar, hún Miss Duffy, var ofsalega ánægð með það og dáldið hissa líka held ég! Klár stelpan! Nú svo er hún búin að eignast nokkra vini í skólanum líka og ber helst að nefna þau Kiera og Joe. Hún og Kiera virðast perluvinkonur, sem er frábært. Merkilegt samt hvað þessir Bretar eru slakir á hollustunni... Krakkarnir koma margir með snakk og súkkulaði í nesti í skólann og það þykir bara normal! Enda er ekki horfandi uppí 70% þjóðarinnar, allt stellið gult, brúnt, svart og brunnið. Algjört ógeð!

Ronjan mín er þó stundum leið og sagði við mig í gærmorgun að hún vildi flytja aftur heim, því hún saknaði heimilisins okkar á Íslandi og kisa okkar.... Þetta getur verið pínu erfitt - og ekki bara fyrir litlar næstum 5 ára telpur, þó það séu bara liðnar 2 vikur... En það venst og verður rosa gaman, sérstaklega þegar hún Sara kemur og skólinn byrjar fyrir alvöru og Ronja verður farin að skilja eitthvað meira í ensku.

Tala nú ekki um hvað verður betra þegar Ronja greyið fær dótið sitt sem afi sendi okkur í kössum frá Íslandi - ef það kemur þá einhvern tíman!! Við erum s.s. búin að bíða eftir dótinu okkar í næstum 2 vikur. Ég er búin að hringja margoft í póstinn út af því og loksins komst ég að því í dag að þessir tveir bögglar eru búnir að fara fram og til baka um Glasgow og voru á endanum sendir aftur til Íslands!! Annar þeirra er kominn til Íslands, en hinn er á leiðinni þangað. Skýringin sem er gefin er: "undeliverable - unsufficient / incorrect address". Algjörlega óþolandi, því ég veit að það er rétt adressa á pökkunum og það var aldrei reynt að koma með pakkana hingað, þar sem við erum og enginn miði borist frá póstinum. Ég er orðin nett pirruð á þessu og vonast bara til að dótið okkar glatist ekki algjörlega í þessari vitleysu.

Jæja, nóg um þetta. Fullt af beinhörðum upplýsingum og skýrslugerð um síðustu viku... Reyni að hafa þetta skemmtilegra og meira spennandi næst. Og kannski styttra - ég kann ekkert að blogga en er augljóslega vel æfð í ritgerðarskrifum!!

Þar til næst.

ps. Fleiri myndir á www.myspace.com/addarut í möppunni "Lönd undir fótum"

Glasgow calling

Jæja, hvern hefði grunað að stelpan myndi láta verða af því að opna bloggsíðu fyrir búsetutíma sinn í Glasgow... ekki mér allavega! Sjáum þó til hversu vel mér gengur að skrásetja atburði lífs míns hér á þessa síðu. Það á eftir að koma í ljós.

Nú eru liðnar rétt rúmar 2 vikur síðan við mæðgur yfirgáfum land og þjóð, en ferð okkar byrjaði þó á smá fríi í Köben. Þar vorum við í 4 daga og gistum í góðu yfirlæti hjá Heiðu, Gaua og litlu drengjunum þeirra tveimur.
Veran þar var ósköp afslöppuð, nutum bara lífsins með Heiðu og fjölskyldu, fórum á Bakken og skemmtum okkur í tívolítækjum og á ströndinni sem þar er og skelltum okkur í stuttan túr í hestvagni. Nú svo kíktum við náttúrulega aðeins í bæinn, í dýragarð og tilheyrandi.
Við fórum í æðislegan brunch hjá Bjarna og Brittu og hittum þar líka Davíð og Juliu. Það var yndislegt að hitta þau öll sömul og við skemmtum okkur konunglega í þeirri heimsókn. Tvíburarnir eru náttúrulega með frábærustu mönnum sem fyrirfinnast og Ronja dýrkar þá gjörsamlega. Þau þrjú æfðu stórkostlegt sýningaratriði fyrir okkur eldri stelpurnar og sýndu við mikinn fögnuð. Í atriðinu mátti meðal annars sjá flug Ronju, strákana leika styttu og Ronju galdra 2 ískyggilega líka bræður undan rúmteppi... Stórkostlegt atriði alveg hreint!
Svo kíktum við í kaffi til Ingibjargar, sem var ofsalega yndælt og voru Ronja og Tobias rosa góðir vinir og léku sér saman eins og englar.

Frá Köben héldum við til Dublin, því þar þurftum við að millilenda. Þar fórum við inn í borgina og Guðný Björk, fyrrum bekkjarfélagi minn úr HÍ tók höfðinglega á móti okkur. Við röltum aðeins um með henni, fengum okkur að borða og sáum örlítið af borginni. Ronja var reyndar svo útkeyrð eftir allt ferðalagið að hún sofnaði fram á borðið á veitingastaðnum og varð að fá pizzuna í nesti á leiðinni heim...
Þó að við höfum ekki séð mikið af Dublin, verð ég að segja að hún kom á óvart. Ég hélt að ég væri að koma til stórborgar, en upplifunin var líkari því að vera í smábæ. Húsin þar eru lág og gömul, göturnar mjóar og mikið af rónum... Þar virðist heldur ekki vera neinn stór miðbæjarkjarni. Allt þetta gerði borgina bara mjög krúttlega - ja nema kannski rónarnir...

Á miðvikudagskvöldið 20.ágúst vorum við svo lentar í Glasgow. Penelope var svo yndisleg að sækja okkur á flugvöllinn og þar sem Nic, sem síðast var að nota íbúðina hennar Söru, tókst ekki að koma lyklunum til Penel áður en við mættum á svæðið, var Penel búin að redda okkur gistingu hjá Kevin og Max. Þar gistum við s.s. fyrstu nóttina og sváfum vel, ég hef aldrei vitað Ronju sofna eins hratt - í orðsins fylgstu merkingu sofnaði hún s.s. um leið og hún lagði höfuðið á koddann! Um hádegi daginn eftir sótti Penel okkur og keyrði okkur að sækja lyklana og svo í íbúðina hennar Söru.

Við notuðum fyrstu 4 dagana til að koma okkur fyrir, kaupa það sem vantaði og reyna að koma reglu á lífið - matartíma, svefntíma og þannig. Við fórum reyndar í Garnetbank Primary School á föstudeginum, til að sækja um skólavist fyrir Ronju. Þar var mér tjáð að við þyrftum að bíða í nokkra daga eftir að hún gæti byrjað, en þó mun styttra en ég hafði átt von á. Nokkrum tímum seinna, þegar Ísland var um það bil að mala Spán í handboltanum, um mínúta eftir af leiknum og ég með tárin í augunum af spenningi og stolti, hringdi konan frá skólanum og sagði að skvísan gæti bara byrjað strax á mánudaginn (s.s. sl. mánudag - 25.ág.) Við vorum auðvitað ægilega glaðar yfir því. Þá helgina fórum við og keyptum skólabúning fyrir skvísuna, skólatösku, blýanta og pennaveski og tilheyrandi. Það var voðalega spennandi og gaman.

Ronja ætlaði aldrei að geta sofnað á sunnudagskvöldið, fyrir spenningi yfir fyrsta skóladeginum, en vaknaði þó hress og glöð á mánudagsmorgunn og þvílíkt til í að fara í skólann. Hvað hún var sæt og krúttleg í skólabúningnum, með skólatöskuna á bakinu! Mamman var náttúrulega að rifna af stolti og næstum með tárin í augunum (þegar barnið er komið í skóla minnir það mann auðvitað á eigin aldur...). Ég hafði fussað dáldið yfir þessum skólabúningareglum, þó ég skilji vel og sé alveg hlynnt því að þeir séu notaðir, mér finnst bara asnalegt að troða litlum krökkum í óþægilegar skyrtur og skikka stráka til að vera með bindi og stelpur til að vera í pilsum. Svo slaknaði nú á mér þegar ég komst að hvað þetta er í raun líbó. Í fyrsta lagi mega stelpur vera í pilsum, skokkum eða buxum. Maður getur valið nokkurn vegin hvers lags flíkur maður hefur börnin í, bara að þau séu í réttum litum. Engar skyrtur eru í þessum skóla, heldur bara ljótir gulir pólóbolir. Stelpurnar mega vera í sokkabuxum í hvaða lit sem er og eins þurfa þau ekki endilega að vera alltaf í pólóbolnum. Svo þetta er bara voðalega krúttlegt.

Nú nenni ég ekki að skrifa meira í dag, Edda Rún er í Glasgow og við hittumst áðan en ég ætla að kíkja með henni og fleirum á lífið í kvöld. Skrifa meira fljótlega.